2020

Januari- mei 2020

Het waren vreemde tijden. Ook hier in Slovenië. We moeten daar niet veel woorden aan vuil maken. Corona liet ook in Slovenië van zich horen en moeide zich met ons dagelijkse leven.

De verspreiding van het virus bleef beperkt in Slovenië. De overheid nam snel strenge maatregelen en het land is dunbevolkt. Het aantal besmette personen bleef daardoor rond de 1400.

Wijzelf bleven gezond. Omdat we middenin de natuur wonen, konden we ons ver genoeg van het virus houden. Op sociaal vlak veranderde er natuurlijk wel wat. Geen volleybaltrainingen voor Els. Geen koffie’tjes gaan drinken met een Sloveense vriend voor Mathieu. En het lastigste om te verteren: geen bezoekjes deze lente van vrienden en familie, met wie we ons “wij-wonen-10-jaar-in-Slovenië” zouden vieren.

De moraal hielden we hoog door af en toe een stevige wandeling te maken in onze gemeente:

De grootste impact van corona op ons dagelijkse leven was het vraagteken dat ze boven ons hoofd liet bungelen. De vraag wanneer we ons seizoen zouden kunnen starten. Meestal lukte het om dat vraagteken gewoon in de lucht te laten hangen. Soms zoemde het als een lastige mug rond ons hoofd.

Ondanks dat vraagteken bereidden we ons toch voor op een seizoen met gasten. We begonnen met een aantal klusjes in huis. Onder het motto “pak de rommelige hoekjes in en rond het huis eens onder handen” ging Mathieu aan de slag:

Als Els aan het gastenseizoen denkt, denkt ze aan eten (en anders eigenlijk ook). Ze testte receptjes uit en zette een paar lekkere nieuwkomers op het menu. Crunchy granola, een geroosterde groententerrine, auberginebeignets, een suikerbroodje en gerookte cheezzzz.

Deze zoete nieuwkomers kunnen ook op tafel komen: pralines en rabarber/appelgalettes.

Op vraag van Mathieu, werden een aantal vaste waarden op het menu nog eens “getest”, “voor alle zekerheid”. Bijvoorbeeld dit dessertje:

Ook in de tuin gingen we uit van veel volk deze zomer. We kweekten plantjes op, zaaiden bloemen, soigneerden de rozenstruiken, gaven onze aardbeienplantjes een luxe verzorging en entten fruitbomen.

Toen de coronamaatregelen versoepeld werden en bouwbedrijven en -winkels weer openden, begonnen we aan onze grootste klus van deze lente. Het aanleggen van een ecologisch waterzuiveringssysteem. Dat werkt als volgt: al het sanitaire water komt in een septische tank. Doorheen de 3 compartimenten wordt het water gezuiverd en stroomt het door naar een percolatieveld. Het riet filtert het water nog eens extra en van daaruit vloeit dat water weer proper gekuist de natuur in.

Zo werd dat hele systeem geïnstalleerd en aangelegd:

En alsof het zo geregeld was, besloot de overheid toen om nog een maatregelke te versoepelen. Vlak na de installatie van het waterzuiveringsysteem mochten we terug buiten de gemeentegrenzen komen. We laadden ons hotel op vier wielen in en vertrokken voor enkele dagen wild kamperen!

En zo was de trend gezet. Elke week werden meer en meer maatregelen versoepeld. Tot het vraagteken dat een aantal maanden boven ons hoofd hing, verdween. Slovenië riep het einde van de pandemie uit, opende de grenzen, gaf toestemming aan accommodaties om te openen. Wij kunnen aan ons seizoen beginnen!

Heel blij dat jullie vanaf 15 juni bij ons kunnen komen genieten van een welverdiende vakantie! En dat we die 18 meter erwten niet helemaal zelf moeten opeten 😉

B&B-seizoen 2021

Seizoen 9, het seizoen dat eindigde met een leeg flesje tipp ex.

We waren volledig klaar voor het nieuwe seizoen. Een gevulde boekingskalender, moestuin en receptenmap. Maar we waren niet voorbereid op overheden die de corona-maatregelen van dag op dag aanpasten. Belgen en Nederlanders mochten wel-niet-wel-niet op reis naar Slovenië. We kregen annuleringen-boekingen-annuleringen-boekingen. We schrapten-schreven-schrapten-schreven in onze boekingskalender. Lastig om te werken. Ons flesje tipp ex raakte op.

In juni zagen we de bui al hangen. Onze Belgische en Nederlandse gasten zouden wellicht niet zoals gepland kunnen reizen. Er zat maar één ding op. Blijven pingpongen …

• 

… en een plan B uitwerken. Onze sterkte (Nederlandstalige gasten) werd in corona-tijden onze zwakte toen bleek dat België en Nederland als één van de laatste landen op de Sloveense groene lijst werden toegevoegd. Tijd om een breder publiek aan te spreken. We mikten op Duitsers en Slovenen.

Om Duitse gasten te bereiken, publiceerden we op een website waar Els haar keuken de blikvanger was. Terwijl we dit plannetje in gang zetten en bleven waaaaaaaachten op het startschot voor ons seizoen, bezochten we het meer van Bohinj. Een wandeling van 25 km. Goed om de benen soepel en het hoofd koel te houden.

Plan B wierp al snel zijn vruchten af. De eerste Duitse gasten boekten! Diegenen voor wie we geen plaats meer hadden, zetten we op een wachtlijst. Zo hoopten we eventuele annuleringen op te kunnen vangen.

Slovenen bleken moeilijker te bereiken. De Sloveense overheid deed nochtans een letterlijke duit in het zakje. Elke Sloveen kreeg een voucher waarmee overnachtingen in een accommodatie betaald konden worden. Tegelijkertijd maakten we ons kenbaar op een Sloveense facebookgroep. Nauwelijks reactie … vier mensen boekten voor één nacht. Ze schreven reviews met foto’s op facebook en instagram voor hun 30 000 volgers (!). En hup, we waren gelanceerd op de Sloveense markt.

Op 4 juli mochten Belgen dan ein-de-lijk de Sloveense grens over. Fijn om gasten in het Nederlands te verwelkomen en hen wegwijs te maken in onze streek. Het seizoen, wijzelf en ook onze moestuin kwamen op dreef. Els ging ’s morgens de tuin in om haar mandje met groenten en bessen te vullen en kon ein-de-lijk voor gasten koken.

Op 31 juli was het voor Belgen van de ene dag op de andere dag gedaan met het onvoorwaardelijk naar Slovenië reizen (enkel mogelijk na 14-daagse quarantaine). Onze Nederlandse gasten kregen iets meer respijt. Plan B bleek een goeie zet. We haalden nogmaals ons flesje tipp ex en wachtlijst boven. Mathieu liet Duitsers en Slovenen weten dat er plaats was in huis, aan tafel en op de kiwipergola.

Zij kwamen met plezier genieten van deze huisklassiekers bij het ontbijt en avondmaal:

Een seizoen van hard werken, dus blij met de 2 vrije nachten die we ingepland hadden. Traditioneel gaan we dan een dag de bergen in. Deze keer beklommen we de 3e hoogste top van Slovenië. De Mangart, een aanraderke!

Plan B heeft gewerkt. De meeste annuleringen van Belgen konden we opvangen met Duitse of Sloveense boekingen. We zijn, gezien de omstandigheden, tevreden over het seizoen!

Uiteraard was dit geen seizoen als een ander. Juni was een flop. Het was een seizoen van nog harder werken. Van een nieuwe routine zoeken in het kuisen en koken, rekening houdend met de corona-maatregelen. Zonder daarmee het vakantiegevoel van onze gasten in de weg te staan. Het was een seizoen van korte verblijven, wat meer kuis- en waswerk gaf. Een seizoen waarbij een overheid dagelijks een beslissing kon nemen die ons werk beïnvloedt (of onmogelijk maakt). Een seizoen waarin veel Belgische gasten uitkeken naar vakantie bij ons, maar die plots in het water zagen vallen.

Maar het was ook het seizoen waarin we een uitgebreider en diverser publiek bereikten. Waarin hier in huis naast Nederlands ook Sloveens, Engels en Duits gesproken werd. Het seizoen van nieuwe Sloveense landgenoten leren kennen. Van nog eens ondervinden hoe goed wij kunnen samenwerken. Een seizoen dat we met een goeie portie liefde en plezier samen bolwerkten (einde meligheid). En het was het seizoen waarin de chocomoes en gerookt broodbelegje helemaal op punt werden gezet.

Het seizoen zit er tijdelijk op. Nu we de smaak van Sloveense gasten ontvangen te pakken hebben, besloten we ook in de herfst open te blijven. Een weekendje gasten ontvangen, lekker koken en hen een goeie herfstwandeling aanraden. We hebben er zin in!

Maar eerst zelf op verlof. En een nieuw flesje tipp ex kopen, dat ook.

Oktober – december 2020

De kippenkop van Slovenië! Dat was onze reisbestemming na het B&B-seizoen. Dit jaar helaas geen zon-zee-strand vakantie. Wel een tripje doorheen Oost-Slovenië. De Sloveense gasten hoorden het voorbije seizoen wat verbaasd onze vakantieplannen aan. Vroegen zich af wat wij daar gingen doen, ginder in het Verre Oosten. Wij ook, eerlijk gezegd.

We vonden daar in het Oosten iets wat we thuis niet hadden: “plattigheid“! De uitgestrekte vlaktes deden deugd aan kuiten die bergachtig gebied gewoon zijn. We wandelden door velden en bossen. Bezochten in afgelegen dorpjes vreemde bezienswaardigheden. Kampeerden vlakbij meren. En gingen lekker eten, onze prioriteit nummer één op reis.

Het was een deugddoend reisje. Enige minpunt was het ontbreken van zomerse temperaturen. Gelukkig kregen we thuis een ruime portie zonnige herfstdagen. Ideaal weer om te klussen en in de tuin te werken.

Mooie herfstdagen vragen om bergbottinen en bergtoppen. We beklommen deze drie toppen in onze buurt:

Als intermezzo plofte er op ’n zonnige herfstdag iemand van het terrasafdakje naar beneden. Iemand met grote honger, die alle etensbakjes in sneltempo leegeschrokte en zich daarna op Els’ schoot installeerde. Hij besloot te blijven en keurde de naam Diëgo goed.

De zot-veel-kwee uit de tuin werd verwerkt. Els maakte naar goeie gewoonte gelei en appemoes en droogde stukjes appel voor in de thee. Omdat er dit jaar zóveel kwee was, ging ze op zoek naar een nieuw recept. Momenteel staat er 2 liter likeur te rijpen!

Wij kijken uit naar volgend seizoen én naar de gasten die hun vakantie bij ons al boekten. Maar eerst …