Vlak voor we onze Blauwe Bees kochten, vroeg de eigenaar ons of hij “den brol” in het huis en de stal moest opruimen. Kramp in ons maag … “nee, laat alles maar gewoon staan.”
Sinds 1860 leven hier drie generaties Klinkov en “hunne brol” vertelt ons vanalles over hun leven. Van de ene dag op de andere wordt hún gerief het onze. Al kuisend, opruimend, snoeiend en afstoffend lezen we het huis en de tuin. Hier volgt een greep uit de schatkamers en verhalen van de Blauwe Bees!
In het kleine kamertje op de eerste verdieping vinden we niet alleen krulspelden en parfum, maar ook een stoffige bibliotheek. Samen met Erik, onze buur, bekijk ik de boeken, tijdschriften, schoolschriftjes en stripverhalen. Deze kast bevat zowat de hele Sloveense geschiedenis! Tot WOI was Slovenië deel van het Oostenrijks Hongaarse Rijk. De boekenkast bewaart zelfs van die tijd boeken. Tussen WOI en WOII viel de streek onder streng Italiaans bewind. Sloveens spreken was verboden, dus van die periode enkel Italiaanse modeblaadjes en romans in de bib. Na WOII komt Tito op de proppen: Italianen buiten en alles Slaven in 1 groot communistisch Yoegoslavisch rijk. De boekenkast blijkt over de lopen van pro communistische lectuur. Één van de Klinkovs werd als partizanenstrijder beloond met een gesigneerd boek. Het openbreken van de gesloten Sloveneense greenzen in de jaren 80 vertaalt zich in de boekenkast in Dickens, Hemmingway en consoorten. De hele geschiedenis en ook welke positie de vorige generaties daarin innamen, zit allemaal opgeborgen in dat kleine kamertje op onze eerste verdieping!
Dat het drie generaties boeren zijn die hier geploeterd en gezwoegd hebben, is al snel duidelijk. Overal in huis liggen plasiek zakjes met schroefjes, darmpkes, tandwielen “za traktor” (voor de traktor). Vóór de komst van die traktor was ‘ t hier nog harder labeur. In de stal vinden we zeisen, rieken, stukken van houten karren, zelfgemaakte houten ladders, gevlochten manden om hooi op de rug te zeulen, grote houten zeven, …
Hun harde werk en zorg voor het land werpt in de tuin letterlijk zijn vruchten voor ons af. Al snoeiend en maaiend ontdekken we rozebottels, kruisbessen, noten-, pruimen, appel- en perenbomen.
En wie op den Sloveense buiten “peer” zegt, zegt schnaps! Getuige daarvan de handmatige fruitpersmachine, de grote houten vaten en de onuitputtelkijke voorraad schnapsglazekes om bezoekers te trakteren.
Tot slot een laatste juweeltje: de houtoven in de keuken die tegelijkertijd de leefruimte verwarmt. Typsich Sloveens, net als het bijhorende dat ik onder luid gejuich terugvond in de keukenkasten: “gebak, uw trots” (Sloveens bakboek), een testomat (spuit om verschillende vormen van koekjes te maken) en een handgemaakt schortje met alle fronsjes waar een mens maar van dromen kan.
Dit verhaal stopt niet na drie generaties. Al deze en nog andere schatten krijgen hier een plaats of worden gebruikt. We willen de draad van dit verhaal op onze eigen manier oppikken, verderzetten en doorvertellen. Uit noodzaak of uit vrije wil, dit verhaal van dichtbij de natuur te leven gaat verder!
logeren in Slovenië 